فارسی عمومی

درسنامه ی دانشجویان واحد بین المللی جلفا

گزیده آثار سعدی

غزلی از دیوان سعدی

من ندانســتم از اول کـه تـو بی مهـر و وفایی 

عهـد نـابســـتن از آن بـه کــه ببندی و نپــایی

دوستان عیب کـنندم که چـرا دل به تـو بســتم

بـاید اول به تـو گفتن کـه چنین خوب چـــرایی

پـــــرده بردار که بیـگانه خـود این روی نبیند

تـــو بزرگـــی و در آیینه کــــوچک ننـــــمـایی

حلـقه بـــر در نتـوانـم زدن از بیــــم رقیبــــان

این توانـــم که بیـــــایم به محلت به گـــــــدایی

عشق و درویشی و انگشت نمــــایی و ملامت

همــه سهـــل است تحمــل نکــــنم بـار جـدایی

گفــته بــودم چـــو بیــایی غــم دل با تو بگـویم

چه بگـویم که غــم از دل برود چـون تو بیایی

شمع را باید از این خانه به در بردن و کشـتن

تا کـه همســایه نداند که تــو در خــانه مــایی